- Inicio
- Atrás
|
| Título: |
Why do party systems tend to have so few players? A review of rationalists’ contributions |
| Autores: |
Gissur Ólafur Erlingsson; Linköping University |
| Fecha: |
2009-04-15 |
| Publicador: |
Bifröst: Journal of Social Science |
| Fuente: |
|
| Tipo: |
Peer-reviewed research note |
| Tema: |
Party systems; ‘freezing hypothesis’; party formation; stability |
| Descripción: |
The purpose of this research note is to demonstrate the usefulness of rational choice models in making party-system stability intelligible. First, the ‘problem of collective action among potential party-entrepreneurs’ makes it puzzling that new political parties emerge at all. Secondly, if the original collective-action problem is overcome somehow, the ‘problem of voter coordination’ makes it hard for new parties to attract voters. Finally, established competitors have incentives and resources to hold newcomers back. I conclude by maintaining that simple, well-known rational choice models explain the empirical observation by Lipset and Rokkan (1967) that party systems tend to be ‘frozen’. Instead, the genuinely puzzling thing is why new political parties emerge and gain support at all.Tilgangur þessarar greinar er að sýna fram á nytsemi skynsemiskenninga við að útskýra af hverju flokkakerfi eru stöðug. Hugsanlegir flokksfrumkvöðlar lenda fyrst í „vanda sameiginlegra athafna” sem gerir það að ráðgátu að nýir flokkar myndast yfir höfuð. Ef vandi sameiginlegra athafna er leystur, þá eiga nýir flokkar erfitt með að fá kjósendur til fylgis við sig vegna þess að enginn vill kjósa flokk sem enginn annar kýs. Að lokum þá hafa keppinautar til langs tíma hvata og getu til að halda nýjum keppinautum niðri. Niðurstaða mín er sú að einfaldar og vel þekktar skynsemiskenningar útskýri vel þá niðurstöðu Lipset og Rokkan (1967) að flokkakerfi hafi tilhneigingu til að frjósa. Hin sanna ráðgáta felst í því af hverju nýir flokkar verði til yfir höfuð og njóti fylgis. |
| Idioma: |
Inglés |
