| Título: |
Comparison of patellar tendon and hamstring tendon autografts in arthroscopic anterior cruciate ligament reconstruction Otojen patellar ve hamstring tendon ile ön çapraz bağ rekonstrüksiyonunun karşılaştırılması |
| Autores: |
Tuncay, Ibrahim Tosun, Nihat Akpinar, Fuat |
| Fecha: | 2006-09-11 |
| Publicador: | Turkish Association of Orthopaedics and Traumatology |
| Fuente: |
Ver documento |
| Tipo: |
|
| Tema: | anterior cruciate ligament/injuries/surgery;Arthroscopy;joint instability/surgery;knee injuries/surgery/ rehabilitation;patella;postoperative complications;tendon transfer/methods;tendons/surgery/transplantation;transplantation, autologous |
| Descripción: |
Objectives: We compared the use of autogenous patellar tendon (PT) and semitendinosus (ST) and gracilis (G) tendons in anterior cruciate ligament (ACL) reconstruction.
Methods: Fifty-six male patients underwent arthroscopic ACL reconstruction using autogenous PT (n=32, mean age 25 years) and autogenous four-strand ST-G tendons (n=24, mean age 24 years). The results were evaluated according to the Lysholm scores and the International Knee Documentation Committee scale (IKDC). Mean follow-ups were 15 months and 14 months in PT and ST-G groups, respectively.
Results: Excellent or good results according to the Lysholm scores were achieved in 84% (n=27) and 83% (n=20) in PT and ST-G groups, respectively. Similarly, excellent or good results according to the IKDC scale accounted for 94% (n=30) with PT and 92% (n=23) with ST-G. No significant differences were found between the two treatment groups (p>0.05). Complications encountered in the PT group included reflex symphatic dystrophia (n=3, %5), minimal soft tissue infection (n=2), popliteal vein thrombosis (n=1), and patellar tendonitis (n=1). On the other hand, one patient in the ST-G group developed cyclops syndrome which required a subsequent arthroscopic release.
Conclusion: Our study shows that, although PT is widely used in ACL reconstruction, similar results may be obtained using four-strand autogenous ST–G tendons, with relatively fewer complications. Amaç: Ön çapraz bağ (ÖÇB) rekonstrüksiyonunda otojen patellar tendon (PT) ile semitendinosus (ST) ve gracilis (G) tendonlarının kullanımı karşılaştırıldı. Çalışma planı: Kronik ÖÇB yetersizliği olan 56 erkek hastanın rekonstrüksiyonunda otojen PT (n=32, ort. yaş 25) ve dört kat olarak otojen ST-G tendonları (n=24, ort. yaş 24) kullanıldı. Sonuçlar Lysholm skorlama sistemi ve Uluslararası Diz Dokümantasyon Komitesi’nin (IKDC) skorlama sistemine göre değerlendirildi. Ortalama takip süreleri PT grubunda 15 ay, ST-G grubunda 14 ay idi. Sonuçlar: Lysholm skorlama sistemine göre, iyi ve mükemmel sonuç oranları PT grubunda %84 (n=27), ST-G grubunda %83 (n=20) bulundu. IKDC skorlarına göre A ve B skorlarına ulaşan hastalar PT grubunda %94 (n=30), ST-G grubunda %92 (n=23) idi. Takip sonunda değerlendirme kriterlerine göre PT ve ST-G grupları arasında anlamlı fark saptanmadı (p>0.05). Komplikasyon olarak, PT grubunda üç hastada (%5) refleks sempatik distrofi, iki hastada yüzeyel enfeksiyon, bir hastada popliteal ven trombozu, bir hastada patellar tendinit gözlendi; ST-G grubunda ise bir hastada gelişen cyclops sendromu nedeniyle ikincil artroskopiyle debridman uygulandı. Çıkarımlar: Ön çapraz bağ rekonstrüksiyonunda otojen PT altın standart olarak kullanılmasına rağmen, otojen dört kat ST-G ile de benzer sonuçlara ulaşılmakta ve göreceli olarak daha az komplikasyon meydana gelmektedir. |
| Idioma: | tr |